Wydatki spółki w Estonii. Kiedy trzeba zapłacić podatek?

Poniesione przez firmę wydatki nie zawsze mogą być zakwalifikowane do kosztów. Czasem wiążą się z nimi także zobowiązania podatkowe. Z myślą o estońskich przedsiębiorcach przygotowaliśmy poniższe opracowanie, w którym omawiamy, które z wydatków są nieopodatkowane, a od których należy zapłacić podatek CIT.

Estońska konstrukcja podatku CIT, który jest pobierany tylko i wyłącznie w momencie dystrybucji zysków wymagała wprowadzania również mechanizmów, które przeciwdziałają ukrytej wypłacie dywidendy.

Z pozoru łatwo jest sklasyfikować wydatki, które są niezbędne do zapewnienia ciągłości prowadzonej działalności oraz efektywności pracy. Często jednak się zdarza, że przedsiębiorcy w momencie dokonywania transakcji nie są świadomi, że tym samym generują sobie koszt skutkujący opodatkowaniem. Postanowiliśmy to ułatwić, przygotowując listę z podziałem na te wydatki, które nie powodują konieczności odprowadzania podatków oraz te, od których trzeba zapłacić podatek CIT.  Należy pamiętać, że lista ma charakter otwarty, a wydatek należy oceniać zawsze indywidualnie, biorąc pod uwagę działalności spółki w Estonii.

Nieopodatkowane wydatki spółki OÜ w Estonii 

Większość wydatków, które w skali miesiąca ponosi spółka w Estonii, można zaliczyć do grupy kosztów niepowodujących konieczności odprowadzenia podatku.

Pokrótce można do nich zaliczyć:

• koszty rejestracji spółki,
• wynajem powierzchni biurowej,
• koszty materiałów niezbędnych do świadczenia usług,
• pracę podwykonawców,
• korzystanie z usług profesjonalnych i pomocniczych,
• marketing,
• urządzenia technologiczne i oprogramowanie,
• opłaty bankowe i prowizje,
• koszty podróży służbowych – właściwie udokumentowane.

Z punktu widzenia prawa oraz obowiązujących zasad prowadzenia ewidencji rachunkowej, każdy wydatek spółki w Estonii musi być potwierdzony odpowiednim dokumentem (zazwyczaj fakturą).

Wydatki spółki w Estonii, od których należy zapłacić podatek

Wymienione powyżej wydatki mogą jednak podlegać obowiązkowemu opodatkowaniu. Dzieje się tak wtedy, kiedy dana spółka nie ma odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten wydatku np. umowy najmu, faktury itp.  W takiej sytuacji wydatek ten zaliczany jest do wydatków niezwiązanych z biznesem i trzeba od niego zapłacić 20% podatku CIT.

Do wydatków objętych opodatkowaniem można zaliczyć m.in.:

• grzywny, odsetki i kary pieniężne,
• opłaty środowiskowe uiszczane według podwyższonej stawki zgodnie
  z ustawą o opłatach środowiskowych oraz rekompensata za szkody wyrządzone środowisku lub osobie trzeciej przez zanieczyszczenie
  lub naruszenie przepisów określonych w ustawie,
• napiwki,
• zakup nieruchomości niezwiązanej z biznesem,
• opłaty rejestracyjne i członkowskie płacone na rzecz stowarzyszeń non-profit, chyba że udział w takich stowarzyszeniach jest bezpośrednio związany z działalnością podatnika,
• płatności na rzecz podmiotów zarejestrowanych w krajach stosujących szkodliwą politykę podatkową.

Świadczenia dodatkowe podlegające podatkowi socjalnemu

Pozostałe wydatki spółki w Estonii można zakwalifikować jako świadczenia dodatkowe. Charakteryzuje je to, że nie są one bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością, a dodatkowo powodują korzyść dla osoby fizycznej będącej członkiem zarządu, pracownikiem lub udziałowcem spółki w Estonii.

Stawka podatku dochodowego od świadczeń dodatkowych wynosi 20% od kwoty brutto (20/80 przy liczeniu od kwoty netto). Dodatkowo od kwoty brutto (kwota wydatku + kwota podatku dochodowego) należy obliczyć i odprowadzić podatek socjalny (social tax) w wysokości 33%.

Przykład:

Zakup prezentu urodzinowego dla pracownika za kwotę 100 EUR powoduje:

– podatek dochodowy 25 EUR (100 x 20/80)

– podatek socjalny 41,25 EUR ((100 + 25) x 33%)

Całkowity koszt dla przedsiębiorcy: 166,25 EUR (100 + 25 + 41,25)

Na podstawie Ustawy o podatku socjalnym można wyodrębnić kilka przykładów zobowiązań finansowych, które zawsze powinny być opodatkowane jako świadczenia dodatkowe:

• pełne lub częściowe pokrycie wydatków mieszkaniowych na potrzeby prywatne,
• wynagrodzenia oraz wydatki, które ponoszone są na korzyść pracownika
• bezpłatne korzystanie z pojazdu lub innej nieruchomości pracodawcy odpłatnie, lub po lepszej cenie za działania niezwiązane z działalnością pracodawcy,
• opłacanie składek ubezpieczeniowych, niewynikających z obowiązku prawnego,
• odszkodowanie za korzystanie z prywatnego samochodu, o ile przekracza on limity przewidziane przez prawo,
• darowizna, sprzedaż lub zamiana po niżej cenie niż cena rynkowa. rzeczy, papierów wartościowych, praw własności lub usług
• pokrycie kosztów edukacji formalnej lub doskonalenia zawodowego, wykluczając warsztat bezpośrednio związany ze stosunkiem pracy.

Co więcej, w niektórych przypadkach koszty zakwaterowania i transportu mogą być również wyłączone z opodatkowania świadczeń dodatkowych. Aby tak się stało, koszty podróży muszą być powiązane z biznesem i odpowiednio udokumentowane.

Wydatki na żywność lub spotkania w restauracji, są pod szczególną kontrolą i co do zasady podlegają opodatkowaniu jako świadczenia dodatkowe. Aby tego uniknąć, należy dokument źródłowy właściwie opisać, zawierając informację o tym, z kim odbyło się spotkanie, a także opisać cel biznesowy.

>> POTRZEBUJESZ POMOCY Z KSIĘGOWOŚCIĄ W ESTONII? ZAJRZYJ TUTAJ! <<