Common Reporting Standard – W jaki sposób organy kontrolują konta bankowe?

Otwarcie zagranicznego rachunku bankowego w większości krajów przestało gwarantować anonimowość. Kiedy decydujemy się na otwarcie rachunku za granicą, informacja o tym może zostać przekazana do krajowych organów podatkowych. Polski urząd skarbowy uzyska tym samym szereg danych finansowych o nas lub o naszej firmie. Tylko niektóre kraje nie zdecydowały się na współpracę fiskalną i nie dzielą się automatycznie informacjami ze służbami skarbowymi innych państw – należą do nich m.in. Gruzja i Armenia. Automatyczna wymiana danych nie jest na rękę osobom, które cenią sobie prywatność i nie chcą, aby państwo miało wgląd w ich rachunki bankowe.

Aby usprawnić przepływ informacji pomiędzy organami skarbowymi poszczególnych krajów, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) wydała Common Reporting Standards (CRS). Na ich podstawie instytucje finansowe danego państwa zobowiązane są do automatycznego przekazania organom podatkowym informacji o rachunkach posiadanych przez rezydentów podatkowych innych państw. Polska wprowadziła nowe przepisy w tym zakresie w 2017 r. CRS to wytyczne standaryzujące automatyczną wymianę informacji finansowych.

Na czym polega automatyczna wymiana informacji podatkowych?

Common Reporting Standards nałożył na instytucje finansowe (m.in. banki, domy maklerskie, fundusze inwestycyjne i zakłady ubezpieczeń) obowiązek zbierania i przekazywania lokalnemu Ministrowi Finansów informacji o rachunkach prowadzonych przez osoby z zagraniczną rezydencją podatkową. Będą one następnie przekazywane do organów państwowych, których obywatelami są posiadacze rachunków. Warto mieć na uwadze, że przepływ informacji odbywa się samoistnie, nie musi być poprzedzony wnioskiem złożonym przez państwo rezydencji podatnika.

Jakimi informacjami wymieniają się strony umowy?

Obowiązki monitorowania i gromadzenia danych dotyczy zarówno osób fizycznych, jak i prawnych, które posiadają rachunki bankowe, a także beneficjentów rzeczywistych osób prawnych.

W przypadku tych pierwszych banki zobowiązane są do pozyskania danych takich jak:

• imię i nazwisko
• adres
• data i miejsce urodzenia
• państwo rezydencji
• numer identyfikacji podatnika
• numer rachunku
• saldo rachunku lub wartość odsetki, dywidendy przychody z aktywów finansowych

W przypadku osób prawnych będzie to:

• nazwa
• adres
• państwo rezydencji
• numer identyfikacji podatnika
• numer rachunku
• saldo rachunku lub wartość odsetki, dywidendy przychody z aktywów finansowych

Kraje niebędące stronami Common Reporting Standards

Tajemnica bankowa ściśle wiąże się z szerszą kategorią tajemnicy przedsiębiorstwa. Jest ona kluczowe dla wielu firm, szczególnie tych, które decydują się na inwestycje i transakcje zagraniczne. Wiele przedsiębiorców nie życzy sobie, by instytucje publiczne miały pełen wgląd w dokonywane przez nich transakcje i stan konta. Rozwiązanie takiego problemu dostarczają jurysdykcje m.in. Gruzji i Armenii, które nie przekazują bankowych informacji właścicieli rachunków do organów państwa, którego rezydencję posiadają. Utworzenie działalności lub samo otwarcie rachunku na terenie tych krajów jest dobrym rozwiązaniem dla przedsiębiorców, którzy cenią sobie prywatność i nie chcą, aby ich dane finansowe były ujawniane państwom trzecim.